De Bal Ashram ervaring september 2007
Tijdens mijn reis kwam ik in Leh aan, Leh ligt in Ladakh, Noord-India. Op een gegeven moment ben ik door oud Leh gaan lopen om foto's te maken. Tijdens mijn zoektocht door oud Leh zag ik op een gegeven moment kinderen op een binnenpleintje cricketen. Omdat ik zelf gecricket heb, wilde ik foto’s nemen, alleen de jongetjes riepen me “Come in sir, you play”etc. Dus ik naar binnen en heb 1 – 1,5 uur met die kinderen gespeeld. Pas toen ik wegging zag ik dat het een weeshuis was, terwijl ik verder liep door Leh voelde ik dat ik iets moest doen en ben terug gegaan met snoep en chips voor de kinderen. Op dat moment al die blijdschap in die ogen, dat had ik nog nooit gezien, zo mooi en oprecht.
Omdat me dat de rest van de avond niet meer losliet, ben ik de volgende dag teruggegaan en heb met de manager ruim een uur gesproken, waarbij ik hem vertelde dat ik iets wilde doen maar wist niet wat, behalve dat ik m’n vriendennetwerk had en dat ik dat graag wilde aanspreken. Omdat het in Leh ’s winters min 25 tot min 30 kan worden, is de actie Een Jas Voor Een Kind ontstaan, waarvan ik zei dat ik m'n best zou doen om m'n vrienden zo gek te krijgen zodat we 60 jassen konden kopen. Na dat gesprek ben ik naar een internetcafé gegaan en heb iedereen gemaild die ik ken met het verhaal en de vraag of zij ieder 1 jas wilden doneren. Voor je beeldvorming, een jas kost in Leh ongeveer € 10,-. Zelf had ik al € 100,- betaald en gevraagd aan m’n vrienden of zij me wilden helpen om de resterende 500 euro bij elkaar te krijgen. Nog geen 5 minuten nadat ik het mailtje had verstuurd had ik al de eerste positieve reacties binnen. Echt dat gaf een super gevoel. Dan blijkt toch maar weer, als je niets verwacht, krijg je het meest. Daarna ben ik zelf een week gaan rondreizen.
Terug in Leh, niet eerst douchen en zo, maar direct de mail checken. Wat ik daar zag heeft m'n stoutste verwachting overtroffen, zoveel ongelooflijk veel lieve en hartverwarmende reacties, zo vreselijk mooi en oprecht. En ook van zo veel mensen die ik niet kende, helemaal top! Waarbij ik zulke hartverwarmende reacties kreeg a la “niks 1 jas, ik koop een elftal”, “ik maak 25 euro over voor 2 jassen en doe er maar een paar warme sokken bij”. Ik heb regelmatig met tranen in m’n ogen achter de computer daar gezeten. Een lang verhaal kort maken, uiteindelijk heb ik ruim 2400 euro binnengekregen, echt waanzinnig.
De volgende dag naar het weeshuis om met de manager te praten die ook z'n oren niet kon geloven. Dus werden er extra lijsten gemaakt wat we gingen kopen. Uiteindelijk hebben we jassen, truien, schoenen, sportspullen etc, etc, etc gekocht bij de locale ondernemers, alles verzameld voor m'n laatste avond in Leh. Nou ze zeggen dat Sinterklaas niet bestaat maar daar heb ik me echt, dankzij iedereen z'n hulp, Sinterklaas gevoeld. Nog nooit heb ik zulke grote ogen gezien, gevuld met dankbaarheid en blijheid, zo’n intense vreugde, liefde en blijdschap meegemaakt, dit zal ik echt nooit meer van m’n leven vergeten. De gebedsschaal die ik na afloop kreeg omgehangen is ook allemaal voor jullie!
Dank, dank en nogmaals diepe dank!
Charlie Giesberger
